مطالعه روی پنج نوع غذای دریایی نشان داد که هر نمونه آزمایش حاوی مقادیر کمی پلاستیک است.
محققان صدف ، میگو ، ماهی مرکب ، خرچنگ و ساردین را از بازاری در استرالیا خریداری کرده و آنها را با استفاده از یک روش تازه توسعه یافته تجزیه و تحلیل کردند که می تواند همزمان پنج نوع پلاستیک مختلف را شناسایی و اندازه گیری کند.
مطالعه انجام شده توسط دانشگاه اکستر و دانشگاه کوئینزلند نشان داد که ماهی مرکب ، میگوی گرم ، میگو ، صدف ، میگو و ساردین به ترتیب 0.04 میلی گرم ، 0.07 میلی گرم ، صدف 0.1 میلی گرم ، خرچنگ 0.3 میلی گرم و 2.9 میلی گرم است.
فرانچسکا ریبیرو ، نویسنده اصلی موسسه QUEX ، گفت: "با توجه به میانگین مصرف ، مصرف کنندگان غذاهای دریایی ممکن است در هنگام خوردن صدف یا ماهی مرکب حدود 7/0 میلی گرم پلاستیک مصرف کنند ، در حالی که ساردین ممکن است بیشتر مصرف کند. حداکثر 30 میلی گرم پلاستیک. "دانشجوی دکترا.
"برای مقایسه ، میانگین وزن هر دانه برنج 30 میلی گرم است.
"یافته های ما نشان می دهد که مقدار پلاستیکی که بین گونه های مختلف وجود دارد بسیار متفاوت است و بین افراد از یک نوع تفاوت وجود دارد.
"از انواع غذاهای دریایی آزمایش شده ، ساردین دارای بالاترین محتوای پلاستیکی است که یک نتیجه شگفت آور است."
پروفسور تامارا گالووی ، یکی از نویسندگان موسسه اکستر برای سیستم های جهانی ، گفت: "ما به طور کامل خطرات بلعیدن مواد پلاستیکی برای سلامت انسان را درک نمی کنیم ، اما این روش جدید کشف آن را برای ما آسان تر می کند."
محققان غذاهای دریایی خام - پنج خرچنگ آبی وحشی ، ده صدف خوراکی ، ده میگو ببر پرورشی ، ده ماهی مرکب وحشی و ده ماهی ساردین خریداری کردند.
سپس ، آنها پنج پلاستیک را که با روش جدید قابل شناسایی است ، تجزیه و تحلیل کردند.
تمام این پلاستیک ها معمولاً در بسته بندی های پلاستیکی و منسوجات مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرند و غالباً در بقایای دریایی یافت می شوند: پلی استایرن ، پلی اتیلن ، پلی وینیل کلراید ، پلی پروپیلن و پلی متیل متاکریلات.
در روش جدید ، بافت مواد غذایی با مواد شیمیایی تیمار می شود تا پلاستیک موجود در نمونه حل شود. محلول حاصل با استفاده از یک تکنیک بسیار حساس به نام کروماتوگرافی گاز - تجزیه در اثر طیف سنجی جرمی ، تجزیه و تحلیل می شود ، که به طور همزمان می تواند انواع مختلف پلاستیک را در نمونه شناسایی کند.
در تمام نمونه ها پلی وینیل کلراید یافت شد و پلاستیک با بیشترین غلظت پلی اتیلن بود.
میکروپلاستیک ها قطعات پلاستیکی بسیار کوچکی هستند که بیشتر مناطق زمین از جمله اقیانوس را آلوده می کنند. انواع حیوانات دریایی آنها را می خورند ، از لارو کوچک و پلانکتون گرفته تا پستانداران بزرگ.
تحقیقات تاکنون نشان داده است که پلاستیک های میکروپلاستیک نه تنها از طریق غذاهای دریایی وارد رژیم غذایی ما می شوند بلکه از آب بطری ، نمک دریا ، آبجو و عسل و گرد و غبار حاصل از غذا نیز به بدن انسان وارد می شوند.
روش آزمایش جدید گامی در جهت تعیین مقدار کمیاب پلاستیک برای آسیب رساندن و ارزیابی خطرات احتمالی مصرف مقادیر کمیاب پلاستیک در غذا است.
