Kernmiddel
Die kernvormingsmiddel is geskik vir onvolledige kristallyne plastiek soos poliëtileen en polipropileen. Deur die kristallisasiegedrag van die hars te verander, kan dit die kristallisasiesnelheid versnel, die kristaldigtheid verhoog en die miniatuur van die kristal korrelgrootte bevorder, om die vormsiklus te verkort en die deursigtigheid en oppervlak te verbeter Nuwe funksionele bymiddels vir fisiese en meganiese eienskappe soos glans, treksterkte, styfheid, hittevervormingstemperatuur, slagweerstand en kruipweerstand.
Die byvoeging van 'n kernvormende middel kan die kristallisasiesnelheid en die kristallisasiegraad van die kristallyne polimeerproduk verhoog, en dit kan nie net die verwerkings- en gietspoed verhoog nie, maar ook die verskynsel van sekondêre kristallisering van die materiaal aansienlik verminder en sodoende die dimensionele stabiliteit van die produk verbeter. .
Die invloed van kiemmiddel op produkprestasie
Die byvoeging van die kernvormende middel verbeter die kristallyne eienskappe van die polimeermateriaal, wat die fisiese en prosesserende eienskappe van die polimeermateriaal beïnvloed.
01 Invloed op treksterkte en buigsterkte
Vir kristal- of semi-kristallyne polimere is die toevoeging van 'n kiemmiddel voordelig om die kristalliniteit van die polimeer te verhoog, en het dit dikwels 'n versterkende effek, wat die styfheid van die polimeer, die treksterkte en die buigsterkte en die modulus verhoog , maar Die breekverlenging neem gewoonlik af.
02 Weerstand teen slagsterkte
Oor die algemeen, hoe hoër die trek- of buigsterkte van die materiaal, is die trefkrag geneig om verlore te gaan. Die toevoeging van 'n kernvormige middel sal egter die sferulietgrootte van die polimeer verminder, sodat die polimeer goeie trefweerstand het. As u byvoorbeeld 'n geskikte kiemmiddel by PP- of PA-grondstowwe voeg, kan die trefkrag van die materiaal met 10-30% verhoog word.
03 Invloed op optiese werkverrigting
Tradisionele deursigtige polimere soos PC of PMMA is oor die algemeen amorfe polimere, terwyl kristal- of semi-kristallyne polymere gewoonlik ondeursigtig is. Die byvoeging van kernvormende middels kan die grootte van die polimeerkorrels verminder en die kenmerke van mikrokristalliese struktuur hê. Dit kan die produk die kenmerke van deurskynend of heeltemal deursigtig laat vertoon, en terselfdertyd die oppervlakafwerking van die produk verbeter.
04 Invloed op die verwerking van polimeervormverwerking
Omdat die polimeersmelt 'n vinniger afkoelsnelheid het en die polimeermolekulêre ketting nie heeltemal gekristalliseer het nie, veroorsaak dit krimp en vervorming tydens die afkoelingsproses, en die onvolledig gekristalliseerde polimeer het 'n swak dimensionele stabiliteit. Dit is ook maklik om tydens die proses in grootte te krimp. As u 'n kiemmiddel byvoeg, kan dit die kristallisasiesnelheid versnel, die vormtyd verkort, die produksiedoeltreffendheid verbeter en die mate van na-inkrimping van die produk verminder.
Tipes kiemmiddel
01 α kristalkernende middel
Dit verbeter veral die deursigtigheid, oppervlakglans, styfheid, hittevervormingstemperatuur, ens. Van die produk. Dit word ook 'n deursigtige middel, 'n transmissieverbeteraar en 'n rigidiseerder genoem. Sluit hoofsaaklik dibensielsorbitol (dbs) en die afgeleides daarvan, aromatiese fosfaatestersoute, gesubstitueerde bensoate, ens. In, veral DBS is die mees algemene toepassing deur kiemvormende deursigtige middels. Alfa-kristalkernmiddels kan volgens hul struktuur in anorganiese, organiese en makromolekules verdeel word.
02 Anorganies
Anorganiese kernstowwe bevat hoofsaaklik talk, kalsiumoksied, koolstofswart, kalsiumkarbonaat, mika, anorganiese pigmente, kaolien- en katalisatorreste. Dit is die vroegste goedkoop en praktiese kernvormingsmiddels wat ontwikkel is, en die meeste nagevorsde kernvormingsmiddels is talk, glimmer, ens.
03 Organies
Karboksielsuurmetaal soute: soos natriumsucinaat, natriumglutaraat, natriumkaproaat, natrium 4-metielvaleraat, adipiensuur, aluminiumadipaat, aluminium-tert-butielbenzoaat (Al-PTB-BA), aluminiumbenzoaat, kaliumbenzoaat, litiumbenzoaat, natrium kaneel, natrium-β-naftoat, ens. Die alkalimetaal- of aluminiumsout van bensoesuur en die aluminiumsout van tert-butielbenzoaat het beter effekte en het 'n lang geskiedenis van gebruik, maar die deursigtigheid is swak.
Fosforsuurmetaal soute: Organiese fosfate bevat hoofsaaklik fosfaatmetaal soute en basiese metaalfosfate en hul komplekse. Soos 2,2'-metyleen-bis (4,6-tert-butielfenol) fosfienaluminiumsout (NA-21). Hierdie tipe kiemmiddel word gekenmerk deur goeie deursigtigheid, styfheid, kristallisasiesnelheid, ens., Maar swak verspreiding.
Sorbitol bensilideen afgeleide: Dit het 'n beduidende verbeteringseffek op die deursigtigheid, oppervlakglans, styfheid en ander termodinamiese eienskappe van die produk, en is goed verenigbaar met PP. Dit is 'n soort deursigtigheid wat tans diepgaande ondersoek word. Kernmiddel. Met 'n goeie prestasie en 'n lae prys, het dit die aktiefste ontwikkelende kernvormende agent geword met die grootste verskeidenheid en die grootste produksie en verkope by die huis en in die buiteland. Daar is hoofsaaklik dibensilideensorbitol (DBS), twee (p-metielbensilideen) sorbitol (P-M-DBS), twee (p-chloor-gesubstitueerde bensale) sorbitol (P-Cl-DBS), ensovoorts.
Hoë smeltpunt polimeer kiemmiddel: Op die oomblik is daar hoofsaaklik poliviniel sikloheksaan, poliëtileen pentaan, etileen / akrylaat kopolymeer, ens. Dit het swak meng eienskappe met poli-olefine harse en goeie dispergeerbaarheid.
β kristalkernende middel:
Die doel is om polipropileenprodukte met 'n hoë kristalvormige inhoud te verkry. Die voordeel is om die impakweerstand van die produk te verbeter, maar verminder nie die termiese vervormingstemperatuur van die produk nie of verhoog dit nie, sodat die twee teenstrydige aspekte van weerstand teen hitte en vervorming in ag geneem word.
Een tipe is 'n paar versmelte ringverbindings met 'n kwasi-planêre struktuur.
Die ander is saamgestel uit oksiede, hidroksiede en soute van sekere dikarbonzure en metale van die groep IIA in die periodieke tabel. Dit kan die verhouding van verskillende kristalvorms in die polimeer verander om PP te verander.
