1. Die definisie van plastiek:
Plastiek is 'n materiaal met 'n hoë polimeer as hoofkomponent. Dit bestaan uit sintetiese hars en vullers, weekmakers, stabiliseerders, smeermiddels, pigmente en ander bymiddels. Dit is vloeibaar tydens vervaardiging en verwerking om modellering te vergemaklik. Dit bied 'n soliede vorm wanneer die verwerking voltooi is. Die hoofkomponent van plastiek is sintetiese hars. "Hars" verwys na 'n hoë-molekulêre polimeer wat nie met verskillende bymiddels gemeng is nie. Die hars beslaan ongeveer 40% tot 100% van die totale gewig van die plastiek. Die basiese eienskappe van plastiek word hoofsaaklik bepaal deur die eienskappe van die hars, maar bymiddels speel ook 'n belangrike rol.
2. Die redes vir plastiese verandering:
Die sogenaamde "plastiese modifikasie" verwys na die metode om een of meer ander stowwe aan die plastiekhars toe te voeg om die oorspronklike werking daarvan te verander, een of meer aspekte te verbeter en sodoende die doel te bereik om die toepassingsgebied daarvan uit te brei. Gemodifiseerde plastiekmateriaal word saam na verwys as "gemodifiseerde plastiek".
Plastiekwysiging verwys na die verandering van die eienskappe van plastiese materiale in die rigting wat mense verwag deur middel van fisiese, chemiese of albei metodes, of om die koste aansienlik te verlaag, of om sekere eienskappe te verbeter, of om plastiek die nuwe funksie van die materiaal te gee. Die wysigingsproses kan plaasvind tydens die polimerisasie van die sintetiese hars, dit wil sê chemiese modifikasie, soos kopolymerisasie, enting, dwarsbinding, ens., Kan ook uitgevoer word tydens die verwerking van die sintetiese hars, dit wil sê fisiese verandering, soos vul en ko-polimerisasie. Meng, verbeter, ens.
3. Tipes plastiekwysigingsmetodes:
1) Versterking: Die doel van die verhoging van die styfheid en sterkte van die materiaal word bereik deur vesel- of vlokvullers soos glasvesel, koolstofvesel en glimmerpoeier by te voeg, soos glasvezelversterkte nylon wat in kraggereedskap gebruik word.
2) Verharding: Die doel van die verbetering van die taaiheid en slagvastheid van die plastiek word bereik deur rubber, termoplastiese elastomeer en ander stowwe by die plastiek te voeg, soos geharde polipropileen wat algemeen gebruik word in motors, huishoudelike toestelle en industriële toepassings.
3) Meng: meng twee of meer onvolledig versoenbare polimeermateriaal eenvormig in 'n makro-versoenbare en mikrofase-geskeide mengsel om aan sekere vereistes te voldoen ten opsigte van fisiese en meganiese eienskappe, optiese eienskappe en verwerkingseienskappe. Die vereiste metode.
4) Vulsel: Die doel om fisiese en meganiese eienskappe te verbeter of koste te verlaag, word bereik deur vullers by die plastiek te voeg.
5) Ander wysigings: soos die gebruik van geleidende vullers om die elektriese weerstand van die plastiek te verminder; die toevoeging van antioksidante en ligstabiliseerders om die weerbestandheid van die materiaal te verbeter; die toevoeging van pigmente en kleurstowwe om die kleur van die materiaal te verander; die toevoeging van interne en eksterne smeermiddels om die materiaal te vervaardig. Die verwerking van die semi-kristallyne plastiek word verbeter; die kernvormende middel word gebruik om die kristallyne eienskappe van die semi-kristallyne plastiek te verander om die meganiese en optiese eienskappe daarvan te verbeter.
