Μια μελέτη πέντε διαφορετικών τύπων θαλασσινών διαπίστωσε ότι κάθε δείγμα δοκιμής περιείχε ίχνη πλαστικών.
Οι ερευνητές αγόρασαν στρείδια, γαρίδες, καλαμάρια, καβούρια και σαρδέλες από μια αγορά στην Αυστραλία και τα ανέλυσαν χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο που μπορεί ταυτόχρονα να αναγνωρίσει και να μετρήσει πέντε διαφορετικούς πλαστικούς τύπους.
Η μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ και το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ διαπίστωσε ότι τα καλαμάρια, οι γαρίδες, τα στρείδια, οι γαρίδες και οι σαρδέλες ήταν 0,04 mg, 0,07 mg, στρείδι 0,1 mg, καβούρι 0,3 mg και 2,9 mg, αντίστοιχα.
Η Francesca Ribeiro, επικεφαλής συγγραφέας του Ινστιτούτου QUEX, δήλωσε: «Λαμβάνοντας υπόψη τη μέση κατανάλωση, οι καταναλωτές θαλασσινών μπορεί να καταναλώνουν περίπου 0,7 mg πλαστικών όταν τρώνε στρείδια ή καλαμάρια, ενώ η κατανάλωση σαρδέλας μπορεί να καταναλώνει περισσότερο. Έως 30mg πλαστικού. "Διδακτορικός φοιτητής.
"Για σύγκριση, το μέσο βάρος κάθε κόκκου ρυζιού είναι 30 mg.
"Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η ποσότητα πλαστικού που υπάρχει μεταξύ διαφορετικών ειδών ποικίλλει σημαντικά και ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ ατόμων του ίδιου είδους.
"Από τους τύπους των θαλασσινών που δοκιμάστηκαν, οι σαρδέλες έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πλαστικό, κάτι που αποτελεί εκπληκτικό αποτέλεσμα."
Η καθηγήτρια Tamara Galloway, συν-συγγραφέας του Ινστιτούτου Exeter για Παγκόσμια Συστήματα, δήλωσε: «Δεν κατανοούμε πλήρως τους κινδύνους από την κατάποση πλαστικών στην ανθρώπινη υγεία, αλλά αυτή η νέα μέθοδος θα μας διευκολύνει να ανακαλύψουμε».
Οι ερευνητές αγόρασαν ωμά θαλασσινά-πέντε άγρια γαλάζια καβούρια, δέκα στρείδια, δέκα γαρίδες τίγρης εκτροφής, δέκα άγρια καλαμάρια και δέκα σαρδέλες.
Στη συνέχεια, ανέλυσαν πέντε πλαστικά που μπορούσαν να προσδιοριστούν με τη νέα μέθοδο.
Όλα αυτά τα πλαστικά χρησιμοποιούνται συνήθως σε πλαστικές συσκευασίες και συνθετικά υφάσματα, και βρίσκονται συχνά σε θαλάσσια συντρίμμια: πολυστυρόλιο, πολυαιθυλένιο, χλωριούχο πολυβινύλιο, πολυπροπυλένιο και πολυμεθυλμεθακρυλικό.
Στη νέα μέθοδο, ο ιστός τροφίμων υποβάλλεται σε επεξεργασία με χημικά για τη διάλυση του πλαστικού που υπάρχει στο δείγμα. Το προκύπτον διάλυμα αναλύεται χρησιμοποιώντας μια εξαιρετικά ευαίσθητη τεχνική που ονομάζεται χρωματογραφία αερίου πυρόλυσης-φασματομετρία μάζας, η οποία μπορεί ταυτόχρονα να αναγνωρίσει διαφορετικούς τύπους πλαστικών στο δείγμα.
Πολυβινυλοχλωρίδιο βρέθηκε σε όλα τα δείγματα και το πλαστικό με την υψηλότερη συγκέντρωση ήταν πολυαιθυλένιο.
Τα μικροπλαστικά είναι πολύ μικρά πλαστικά θραύσματα που θα μολύνουν τα περισσότερα μέρη της γης, συμπεριλαμβανομένου του ωκεανού. Όλοι οι τύποι θαλάσσιας ζωής τρώνε, από μικρές προνύμφες και πλαγκτόν έως μεγάλα θηλαστικά.
Έρευνα μέχρι τώρα έχει δείξει ότι τα μικροπλαστικά δεν εισέρχονται μόνο στη διατροφή μας από θαλασσινά, αλλά επίσης εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα από εμφιαλωμένο νερό, θαλασσινό αλάτι, μπύρα και μέλι και σκόνη από τρόφιμα.
Η νέα μέθοδος δοκιμής είναι ένα βήμα προς τον καθορισμό των ιχνών πλαστικών που θεωρούνται επιβλαβείς και την εκτίμηση των πιθανών κινδύνων κατάποσης ιχνοποσών πλαστικών στα τρόφιμα.
