Nucleair middel

Het kiemvormingsmiddel is geschikt voor onvolledige kristallijne kunststoffen zoals polyethyleen en polypropyleen. Door het kristallisatiegedrag van de hars te veranderen, kan het de kristallisatiesnelheid versnellen, de kristaldichtheid verhogen en de miniaturisatie van de kristalkorrelgrootte bevorderen, om de vormcyclus te verkorten en de transparantie en het oppervlak te verbeteren Nieuwe functionele additieven voor fysisch en mechanisch eigenschappen zoals glans, treksterkte, stijfheid, warmtevervormingstemperatuur, slagvastheid en kruipweerstand.

Het toevoegen van een nucleatiemiddel kan de kristallisatiesnelheid en kristallisatiegraad van het kristallijne polymeerproduct verhogen, niet alleen de verwerkings- en vormingssnelheid verhogen, maar ook het fenomeen van secundaire kristallisatie van het materiaal sterk verminderen, waardoor de dimensionele stabiliteit van het product wordt verbeterd. .

De invloed van kiemvormingsmiddel op de productprestaties

De toevoeging van het kiemvormende middel verbetert de kristallijne eigenschappen van het polymeermateriaal, wat de fysische en verwerkingseigenschappen van het polymeermateriaal beïnvloedt.

01 Invloed op treksterkte en buigsterkte

Voor kristallijne of semi-kristallijne polymeren is de toevoeging van een kiemvormingsmiddel gunstig om de kristalliniteit van het polymeer te verhogen, en heeft vaak een versterkend effect, waardoor de stijfheid van het polymeer, de treksterkte en de buigsterkte en de modulus toenemen. , maar de rek bij breuk neemt in het algemeen af.

02 Weerstand tegen slagvastheid

Over het algemeen geldt dat hoe hoger de trek- of buigsterkte van het materiaal is, de slagvastheid de neiging heeft verloren te gaan. De toevoeging van een kiemvormend middel zal echter de sferulietgrootte van het polymeer verkleinen, zodat het polymeer een goede slagvastheid vertoont. Het toevoegen van een geschikt kiemvormingsmiddel aan PP- of PA-grondstoffen kan bijvoorbeeld de slagsterkte van het materiaal met 10-30% verhogen.

03 Invloed op optische prestaties

Traditionele transparante polymeren zoals PC of PMMA zijn over het algemeen amorfe polymeren, terwijl kristallijne of semi-kristallijne polymeren over het algemeen ondoorzichtig zijn. De toevoeging van kiemvormers kan de grootte van de polymeerkorrels verkleinen en heeft de kenmerken van een microkristallijne structuur. Het kan ervoor zorgen dat het product de kenmerken van doorschijnend of volledig transparant vertoont en kan tegelijkertijd de oppervlakteafwerking van het product verbeteren.

04 Invloed op de verwerkingsprestaties van polymeervormen

Omdat de polymeersmelt in het polymeervormproces een snellere afkoelsnelheid heeft en de polymeermolecuulketen niet volledig is gekristalliseerd, veroorzaakt dit krimp en vervorming tijdens het afkoelproces en heeft het onvolledig gekristalliseerde polymeer een slechte maatvastheid. Het is ook gemakkelijk om tijdens het proces in grootte te krimpen. Het toevoegen van een kiemvormend middel kan de kristallisatiesnelheid versnellen, de vormtijd verkorten, de productie-efficiëntie verbeteren en de mate van nacontractie van het product verminderen.

Soorten kiemvormers

01 α kristalkiemvormend middel

 Het verbetert voornamelijk de transparantie, oppervlakteglans, stijfheid, warmtevervormingstemperatuur, enz. Van het product. Het wordt ook wel een transparant middel, een transmissieversterker en een versteviger genoemd. Omvat voornamelijk dibenzylsorbitol (dbs) en zijn derivaten, aromatische fosfaatesterzouten, gesubstitueerde benzoaten, enz., Vooral dbs-kiemvormend transparant middel is de meest gebruikelijke toepassing. Alfa-kristalkiemvormers kunnen op basis van hun structuur worden onderverdeeld in anorganische, organische en macromoleculen.

02 Anorganisch

Anorganische kiemvormers omvatten voornamelijk talk, calciumoxide, roet, calciumcarbonaat, mica, anorganische pigmenten, kaolien en katalysatorresten. Dit zijn de vroegste goedkope en praktische kiemvormers die zijn ontwikkeld, en de meest onderzochte en toegepaste kiemvormers zijn talk, mica, enz.

03 Biologisch

Carbonzuurmetaalzouten: zoals natriumsuccinaat, natriumglutaraat, natriumcaproaat, natrium-4-methylvaleraat, adipinezuur, aluminiumadipaat, aluminium-tert-butylbenzoaat (Al-PTB-BA), aluminiumbenzoaat, kaliumbenzoaat, lithiumbenzoaat, natrium cinnamaat, natrium-β-naftoaat, enz. Daaronder hebben het alkalimetaal- of aluminiumzout van benzoëzuur en het aluminiumzout van tert-butylbenzoaat betere effecten en hebben ze een lange gebruiksgeschiedenis, maar de doorzichtigheid is slecht.

metaalzouten van fosforzuur: Organische fosfaten omvatten voornamelijk fosfaatmetaalzouten en basische metaalfosfaten en hun complexen. Zoals 2,2'-methyleen-bis (4,6-tert-butylfenol) fosfine-aluminiumzout (NA-21). Dit type kiemvormingsmiddel wordt gekenmerkt door een goede transparantie, stijfheid, kristallisatiesnelheid, enz., Maar een slechte dispergeerbaarheid.

Sorbitolbenzylideenderivaat: het heeft een aanzienlijk verbeterend effect op de transparantie, oppervlakteglans, stijfheid en andere thermodynamische eigenschappen van het product, en is goed verenigbaar met PP. Het is een vorm van transparantie waar momenteel diepgaand onderzoek naar wordt gedaan. Nucleair middel. Met goede prestaties en lage prijs is het het meest actief ontwikkelde kiemvormingsmiddel geworden met de grootste variëteit en de grootste productie en verkoop in binnen- en buitenland. Er zijn voornamelijk dibenzylideensorbitol (DBS), twee (p-methylbenzylideen) sorbitol (P-M-DBS), twee (p-chloor-gesubstitueerd benzal) sorbitol (P-Cl-DBS) enzovoort.

Polymeerkiemvormingsmiddel met hoog smeltpunt: momenteel zijn er voornamelijk polyvinylcyclohexaan, polyethyleenpentaan, ethyleen / acrylaatcopolymeer, enz. Het heeft slechte mengeigenschappen met polyolefineharsen en is goed dispergeerbaar.

β-kristalkiemvormingsmiddel:

Het doel is om polypropyleenproducten te verkrijgen met een hoog gehalte aan β-kristalvorm. Het voordeel is om de slagvastheid van het product te verbeteren, maar de thermische vervormingstemperatuur van het product niet te verlagen of zelfs te verhogen, zodat rekening wordt gehouden met de twee tegenstrijdige aspecten van slagvastheid en warmtevervormingsweerstand.

Een type is een paar gecondenseerde ringverbindingen met een quasi-vlakke structuur.

De andere is samengesteld uit oxiden, hydroxiden en zouten van bepaalde dicarbonzuren en metalen uit groep IIA van het periodiek systeem. Het kan de verhouding van verschillende kristalvormen in het polymeer wijzigen om PP te modificeren.