1. De oorsprong van de term "hars"

Kunststof is een materiaal met een hoog polymeer als hoofdbestanddeel. Het is samengesteld uit kunsthars en vulstoffen, weekmakers, stabilisatoren, smeermiddelen, pigmenten en andere additieven. Het bevindt zich in een vloeibare toestand tijdens de fabricage en verwerking om het modelleren te vergemakkelijken. Het vertoont een vaste vorm wanneer de verwerking is voltooid. Het belangrijkste bestanddeel van kunststof is kunsthars. Harsen zijn oorspronkelijk vernoemd naar lipiden die worden uitgescheiden door dieren en planten, zoals colofonium, schellak, enz. Synthetische harsen (soms eenvoudigweg "harsen" genoemd) verwijzen naar hoogmoleculaire polymeren die niet zijn gemengd met verschillende additieven. De hars is goed voor ongeveer 40% tot 100% van het totale gewicht van de kunststof. De basiseigenschappen van kunststoffen worden voornamelijk bepaald door de eigenschappen van de hars, maar ook additieven spelen een belangrijke rol.

2. Waarom moeten kunststoffen worden aangepast?

De zogenaamde "plastic modificatie" verwijst naar de methode om een of meer andere substanties aan de plastic hars toe te voegen om zijn oorspronkelijke prestatie te veranderen, een of meer aspecten te verbeteren en zo het doel te bereiken om zijn toepassingsgebied uit te breiden. Gemodificeerde kunststoffen worden gezamenlijk "gemodificeerde kunststoffen" genoemd.

Tot nu toe heeft het onderzoek en de ontwikkeling van de chemische kunststofindustrie duizenden polymeermaterialen gesynthetiseerd, waarvan er slechts meer dan 100 industriële waarde hebben. Meer dan 90% van de veelgebruikte harsgrondstoffen voor kunststoffen zijn geconcentreerd in de vijf algemene harsen (PE, PP, PVC, PS, ABS). Momenteel is het erg moeilijk om door te gaan met het synthetiseren van een groot aantal nieuwe polymeermaterialen, wat noch economisch, noch realistisch is.

Daarom is een diepgaande studie van de relatie tussen polymeersamenstelling, structuur en prestatie, en modificatie van bestaande kunststoffen op deze basis, om geschikte nieuwe kunststofmaterialen te produceren, een van de effectieve manieren geworden om de kunststofindustrie te ontwikkelen. Ook de seksuele kunststofindustrie heeft de afgelopen jaren een flinke ontwikkeling doorgemaakt.

Kunststofmodificatie verwijst naar het veranderen van de eigenschappen van kunststofmaterialen in de richting die mensen verwachten door middel van fysische, chemische of beide methoden, of om de kosten aanzienlijk te verlagen, of om bepaalde eigenschappen te verbeteren, of om kunststoffen de nieuwe functie van het materiaal te geven. Het modificatieproces kan plaatsvinden tijdens de polymerisatie van de kunsthars, d.w.z. chemische modificatie, zoals copolymerisatie, enting, verknoping, enz., Kan ook worden uitgevoerd tijdens de verwerking van de kunsthars, dat wil zeggen fysieke modificatie, zoals vullen en copolymerisatie. Mengen, verbeteren, enz. Reageer op "gemodificeerd plastic" om meer te zien

3. Wat zijn de methoden van plastic modificatie?

1. Er zijn grofweg de volgende soorten plastic modificatiemethoden:

1) Versterking: Het doel van het vergroten van de stijfheid en sterkte van het materiaal wordt bereikt door vezelachtige of schilfervulstoffen toe te voegen, zoals glasvezel, koolstofvezel en micapoeder, zoals met glasvezel versterkt nylon dat wordt gebruikt in elektrisch gereedschap.

2) Harden: Het doel van het verbeteren van de taaiheid / slagvastheid van kunststoffen wordt bereikt door rubber, thermoplastische elastomeren en andere stoffen aan kunststoffen toe te voegen, zoals gehard polypropyleen dat gewoonlijk wordt gebruikt in auto's, huishoudelijke apparaten en industriële toepassingen.

3) Mengen: meng twee of meer onvolledig compatibele polymeermaterialen gelijkmatig tot een macro-compatibel en microfasegescheiden mengsel om te voldoen aan bepaalde vereisten op het gebied van fysische en mechanische eigenschappen, optische eigenschappen en verwerkingseigenschappen. De vereiste methode.

4) Legering: vergelijkbaar met mengen, maar met een goede compatibiliteit tussen componenten, is het gemakkelijk om een homogeen systeem te vormen, en bepaalde eigenschappen die niet kunnen worden bereikt met een enkele component, zoals PC / ABS-legering of PS-gemodificeerde PPO, kunnen worden verkregen.

5) Vullen: Het doel van het verbeteren van fysische en mechanische eigenschappen of het verlagen van de kosten wordt bereikt door vulstoffen aan de kunststof toe te voegen.

6) Andere aanpassingen: zoals het gebruik van geleidende vulstoffen om de elektrische weerstand van kunststoffen te verminderen; de toevoeging van antioxidanten / lichtstabilisatoren om de weersbestendigheid van de materialen te verbeteren; de toevoeging van pigmenten / kleurstoffen om de kleur van het materiaal te veranderen, en de toevoeging van interne / externe smeermiddelen om het materiaal te maken De verwerkingsprestaties van de semi-kristallijne kunststof zijn verbeterd, het kiemvormingsmiddel wordt gebruikt om de kristallijne eigenschappen van de semi-kristallijn plastic om zijn mechanische en optische eigenschappen te verbeteren, enzovoort.

Naast de bovengenoemde fysische modificatiemethoden, zijn er ook methoden om kunststoffen door chemische reacties te modificeren om specifieke eigenschappen te verkrijgen, zoals met maleïnezuuranhydride geënt polyolefine, verknoping van polyethyleen en het gebruik van peroxiden in de textielindustrie. Breek de hars af om de vloeibaarheid / vezelvormende eigenschappen enz. Te verbeteren.Er zijn zoveel verschillende dingen.

De industrie gebruikt vaak verschillende modificatiemethoden samen, zoals het toevoegen van rubber en andere hardingsmiddelen in het modificatieproces van kunststofwapening om niet te veel slagvastheid te verliezen; of de fysieke menging bij de productie van thermoplastische vulkanisaten (TPV) en chemische verknoping, enz ...

In feite bevat elke plastic grondstof ten minste een bepaald aandeel stabilisatoren wanneer deze de fabriek verlaat om te voorkomen dat deze wordt aangetast tijdens opslag, transport en verwerking. Daarom bestaan "niet-gemodificeerde kunststoffen" in strikte zin niet. In de industrie wordt de basishars die in chemische fabrieken wordt geproduceerd, echter gewoonlijk "niet-gemodificeerde kunststof" of "pure hars" genoemd.